Γυμνάσιο Νέας Αλικαρνασσού
Λ.Λυμπερίου 1 - Τ.Κ. 71601 - Ηράκλειο Κρήτης
Εκπαίδευση
20 Κανόνες που θα πρέπει να γνωρίζουμε
Παρακάτω, έχουμε καταγράψει τους 20 κανόνες που καλό θα είναι όχι μόνο να γνωρίζουμε αλλά και να εφαρμόζουμε στη ζωή μας.
1. Συμπεριφέρομαι στους άλλους με τον τρόπο που θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται. Αν θέλω οι άνθρωποι να είναι ευγενικοί μαζί μου, μαθαίνω να είμαι ευγενικός. Αν μ΄ αρέσει να με ενθαρρύνουν, μαθαίνω να ενθαρρύνω κι εγώ.
2. Γελάω με τις γκάφες και τις αστείες καταστάσεις, χωρίς ποτέ να γελάω εις βάρος κάποιου παιδιού. Η αξιοπρέπεια είναι πάνω απ΄ όλα.
3. Το κουτσομπολιό είναι ανόητο και ανώφελο. Όταν κάποιος δεν είναι μπροστά, θα πω γι' αυτόν μόνο κάτι καλό.
4. Όταν νιώθω θλίψη, μπορώ να κάνω κάτι για να νιώσω καλύτερα. Στρέφομαι σε μια δημιουργική απασχόληση, πάω για τρέξιμο, μιλάω με τους γονείς μου, γράφω τις σκέψεις μου, απαριθμώ τις όμορφες στιγμές και καταστάσεις που έχω στη ζωή μου.
5. Στο παιχνίδι ακολουθώ τους κανόνες και παίζω έντιμα. Αποδέχομαι την ήττα, χαίρομαι με τη νίκη, γνωρίζοντας πως και οι δυο καταστάσεις είναι φυσιολογικές.
6. Δεν είμαι μόνο ό,τι φαίνεται εξωτερικά. Η εμφάνιση είναι μόνο μια πτυχή αυτού που είμαι. Ο,τι σκέφτομαι και νιώθω είναι ακόμα πιο σημαντικό. Οταν είμαι μέσα μου καλά, δείχνω καλά κι "απ΄ έξω".
Εκφοβισμός και βία στο σχολείο - School bullying
Ορισμός
Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.
Συχνά το «ισχυρότερο» παιδί αντλεί από την πράξη του κάποιο όφελος, όπως ευχαρίστηση, κύρος, υλικά αποκτήματα, ενώ το «αδύναμο» παιδί δεν μπορεί να προστατέψει με ουσιαστικό και ριζικό τρόπο τον εαυτό του.
Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο είναι και ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες.
Ένα σημείο το οποίο χρήζει διευκρίνισης είναι ότι όλες οι μορφές μαθητικής επιθετικότητας δεν αποτελούν εκφάνσεις του σχολικού εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο.
Η επιθετικότητα, η οποία αποτελεί οικουμενικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, δεν στοχεύει πάντα στην εμπρόθετη και επαναλαμβανόμενη τρομοκράτηση των «αδύναμων» και συνεπώς δεν αποτελεί σε όλες τις περιπτώσεις μορφή εκφοβιστικής συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, η έκφραση επιθετικότητας στα πλαίσια κάποιου παιχνιδιού εξαιτίας μιας διαφωνίας, δεν αποτελεί αναγκαστικά μορφή εκφοβισμού.
Σελίδα 2 από 2